Dzień trzeci - Uphill Śnieżka

Poniedziałek, 25 czerwca 2012 · dodano: 25.06.2012 | Komentarze 10

Aaach... nie lubię zrywać się skoro świt, 4:30 zdecydowanie podchodzi pod tę kategorię, ale co zrobić. Szybkie przygotowania i ostatecznie ruszamy we trzech - Jacgol, Zibi i ja. Poprzedniego dnia frakcja młodziaków też zgłaszała akces, ale w pokoju podejrzanie cicho, więc nie budzimy :).
Na dworze koło 15 stopni, ale asfaltowy podjazd pod Wang szybko rozgrzewa. Ciśniemy z Jackiem w miarę mocno, trzeba się przygotować do etapu zasadniczego. Zbyszek na swoich oponach do downhillu ma trochę kłopotów, ale trzyma tempo. Bramka pod Wangiem oczywiście pusta o tej porze. Przejeżdżamy i od razu stromo i nierówno. Za radą Marca upuszczamy powietrza z opon i to jest zdecydowanie dobry pomysł.
Strome momenty są dość ciężkie, tym bardziej że nierówny bruk nie ułatwia zadania. Ale wszystko okazuje się względne. W okolicach Strzechy Akademickiej wyjeżdżamy z lasu i pierwszy podmuch wiatru od razu przesuwa mnie na drugą połowę drogi. Zakręt i z wiatrem w plecy podjeżdżam dwudziestostopniową stromiznę na dużym luzie 10km/h. Zakręt i ledwo jadę z huraganem w twarz 5 km/h :). Mijając pozostałości śniegu dojeżdżamy w końcu na Równię pod Śnieżką na 1400m. To już najwyższe miejsce w jakim byłem na rowerze, a tu jeszcze parę metrów w górę :).



Trochę widoczków.



Poziom chmur.

Krótki zjeździk i ostatni atak. Śnieżka cała w chmurach, tylko na chwilę pokazuje się ostry stożek.
Końcówka dość prosta, wiatr przeszkadzał, ale to tylko półtora kilometra i jakoś poszło. 10m od szczytu nagły podmuch zrzuca mnie z siodełka i dopycham rower ;).



Na szczycie mgła, 7 stopni i ściana wiatru uniemożliwiająca oddech. Chwilę z Jackiem siedzimy, ubieramy gamexy i zjeżdżamy nieco niżej, gdzie jest mniej chmur, nie wieje i... jedzie właśnie Zbyszek kończąc swój podjazd :)



Zbyszek jedzie...



Jacek podziwia...



A słońce świeci :).

Widoki w przerwach między gnającymi jak na przyśpieszonym filmie chmurami urywały dupę ;).
Cały podjazd ze stadionu zajął nam spokojnym tempem godzinę i czterdzieści minut.
Wrócił Zibi ze szczytu i zjechaliśmy na dół mijając kilku pierwszych turystów i dwa auta z zaopatrzeniem.
Jacek wraca na kwaterę asfaltem, a my ze Zbyszkiem jedziemy terenowo, trzeba się trochę ubłocić na koniec ;).
Wracamy gdy reszta towarzystwa akurat zaczyna wstawać ;).