Michalki - pechowo

Sobota, 26 września 2009 · dodano: 27.09.2009 | Komentarze 8

Nienawidze wstawac rano, a tu pobudka o 6, szybki makaron i kawa i juz godzine pozniej jechalem w zaladowanym rowerami busie arturrasziego do Wielenia. Tak sobie gadajac dojechalismy na miejsce, formalnosci poszly szybko i mozna sie bylo ustawic na starcie. Mial to byc ostatni maraton przed trzytygodniowa przerwa, wiec plan byl prosty - w trupa! :) I poniekad mi sie to udalo, a asfalcie nie odpuscilem i nie tracilem miejsc, predkosc przez pierwsze 5 km oscylowala w okolicach 40-45km/h i to pod wiatr :), po wbiciu sie na lesnie sciezki bylem jak sadze w okolicach pierwszej 50-tki. Zaczelo sie gnanie na blacie po piaszczystych drogach, odpadali do tylu "spuchnieci" od wysokiego tempa, lepsi powoli pchali sie do przodu a wszystko w tumanach takiego kurzu ze niewiele bylo widac :). Jechalem dobrze, ale na 12-14km, po przejechaniu obok niespodziewanego dolu na srodku drogi wynioslo mnie lekko ze sciezki i JEBS! Huknelo, zblokowane tylne kolo unioslo chmure kurzu, pedaly przestaly sie obracac, opanowalem rower miedzy drzewami metr od sciezki. Jakis kij wbil sie w wozek przerzutki, ta oczywiscie od razu sie urwala i zmielila w szprychach. Na szczescie kolo bylo cale. Bylem taki wsciekly, ze przez 10 min nic nie robilem i patrzylem tylko jak peleton przejezdza obok. Potem sciagnalem przerzutke (wozek pokrzywiony ciekawe czy da sie naprostowac...), zapialem lancuch na krotko robiac singla i wrocilem do Wielenia popatrzec jak zjezdzaja na mete zawodnicy. Na szczescie po jakiejs godzince dojechali umorusani Rodman i Dunpeal (Rodman to w ogole mial na czaszce fajny wzor od kasku ;)), potem dobil Andrzej i czas zaczal od razu szybciej plynac na komentowaniu wszystkiego dookola ;). I tak sobie posiedzielismy do dekoracji, w miedzyczasie jeszcze zjechali z giga arturraszi i Wojtas, umordowani strasznie. Dekoracja uplynela w miare sprawnie, mimo rozpaczliwych wysilkow redaktora Kurka, ktory rzucal anegdotami o doslownie kazdym wywolanym. Wezwal tez na pomoc element oficjalny w celu wygloszenia przemowy, na szczescie dla nas (a ku wielkiemu zawodowi red Kurka) mowcy wykazali sie olbrzymia empatia i ograniczyli sie do kilku slow :). W tomboli glowna nagroda byly ocieplane skarpety :). Gdzies w cieniu nieuwagi przemykaly sie jakies tam trenazery i bagazniki, kazdy czekal tylko na te kultowe pokrowce na nogi. Niestety nie wygralem nic, tylko Wojtas zalapal sie na pompke. Zawsze cos. Impreza skonczyla sie o zmierzchu w okolicach 19. Pozdro dla ekipy z Poznania i Srody :).