Poznanskie enduro ;)

Czwartek, 29 kwietnia 2010 · dodano: 29.04.2010 | Komentarze 8

Mialo byc luzno i wypoczynkowo. Poskladalem rower po Chodziezy, zmienilem opony i zajechane klocki z przodu i na testy. Wyjechalem przez Naramowice, ale wkrotce skrecilem w pierwsza lepsza droge w kierunku na Morasko i odtad skrecanie w pierwsza lepsza droge stalo sie symbolem tej wycieczki :). W okolicach Moraska powloczylem sie nowymi drogami po polach:



Czasem lepszymi, czasem gorszymi ;) :



I tak dojechalem do Moraska, ale tutaj znow zauwazylem obiecujaca droge prowadzaca w strone poligonu:



Jak sie okazalo, okrazala ona wysypisko miejskie, bylo troche fajnego technicznego jezdzenia po zaschnietych na kamien gliniastych koleinach, potem pojechalem dalej, zaintrygowany znakami "Grodzisko wczesnosredniowieczne" skrecilem w nowa droge, i po kilometrze dojechalem do malej gorki, wdrapalem sie na wal i przeszedlem na druga strone. Szczena mi opadla:





Na zdjeciach nie wyglada to tak efektownie, ale kilkudziesieciometrowy spadek w strone glebokiej doliny strumyka i pobliskiego jeziora zwalil mnie z nog :) Wyobrazilem sobie jak to wygladalo w sredniowieczu gdy lasy byly wyrabane i pozazdroscilem widoku ludziom tu mieszkajacym :).
Potem wybralem jeden z lagodniejszych zjazdow i zjechalem, ale w trakcie troche goraco mi sie zrobilo, bo malo stromy on byl tylko przez porownanie z sasiednimi, a poza tym nowe klocki z przodu jeszcze nie do konca hamowaly jak powinny ;). No i w pewnym momencie musialem sporo wysunac tylek za siodelko, bo poczulem ze tylne kolo sie odrywa od ziemi. No ale zjechalem :).
Potem wrocilem na droge z ktorej skrecilem w strone grodziska i pojechalem dalej, po drodze prawie najechalem zaskronca grzejacego sie na piasku, biedny waz nawet zaatakowal, ale nie trafil. Musial byc porzadnie wystraszony ;).
Dojechalem do drogi przez poligon, ale po kawalku asfaltu natychmiast skrecilem w miejscu bylej wsi Łagiewniki, z kilku drog wybralem stary bruk, wnioskujac ze najlepsza droga zaprowadzi mnie do Poznania:



Tez fajny klimat, droga prawie nieuzywana od stu lat, obsadzona rozpadajacymi sie ze starosci drzewami, redukowala sie miejcami do singla. Ale faktycznie doprowadzila do ogrodkow dzialkowych na Morasku :). W okolicach gory Morasko powjezdzalem i pozjezdzalem, tak zeby dotrzec hamulce, pod koniec juz hamowaly przyzwoicie. No i do domu, bo mimo malego dystansu teren byl ciezki i troche czasu zeszlo. Nawet srednia wyszla bardziej enduro niz XC ;).