Pierscien kondycyjnie

Niedziela, 18 kwietnia 2010 · dodano: 18.04.2010 | Komentarze 9

A jednak sie udalo wstac o swicie w niedziele ;). Slowo sie rzeklo wiec przed dziewiata ruszylem szlakiem przez Strzeszynek, zeby dojechac do Pierscienia w okolicy Kiekrza.



Tajemnicza sciezka doprowadza mnie do optymistycznie oswietlonego Pierscienia ;).

Juz w Kiekrzu gdy pialem sie w gore ulica o wdziecznej nazwie Podjazdowa wyprzedzil mnie z kosmiczna predkoscia pociag zawodnikow teamu Rybczynski Rowery z Jarkiem na czele :). Nikt mnie nie poznal, co mnie nie zdziwilo, bo po obcieciu wlosow nikt mnie nie poznaje :-). Szybko znikneli mi z oczu i pojechalem spokojnie dalej. Po kilkunastu kilometrach, przy jeziorze Niepruszewskim... znow dogonil mnie pociag Rybczynskiego. Tym razem zamienilismy kilka slow... i dalej nikt mnie nie poznal :D. Mocno ubawiony pojechalem dalej szlakiem, a pociag zniknal w oddali. Po kilku dalszych kilometrach dogonili mnie po raz trzeci :))). Myslalem ze spadne z rowera :). Tym razem Drogbas mnie poznal, jednak to sciecie wlosow troche zmienia czlowieka :D. Okazalo sie ze tez jada Pierscien, wiec sie podlaczylem i wskutek tego w ogole nie pamietam nastepnych siedemdziesieciu kilometrow, byl tylko blat, oś i kolo poprzedzajacego roweru :). Na Osowej Gorze Jarek i jeszcze jeden kolega odlaczyli sie i wrocili do domu, w pieciu pozostalych uzupelnilismy picie, bo bidony juz pokazywaly dno i ruszylismy do Kornika, tempo bylo zabojcze, caly czas 40 km/h, nawet nie myslalem o wychodzeniu na zmiany. To sa jednak konie :).
Po 10km w jednym rowerze strzelily dwie szprychy i zostalo nas czterech plus jeden szosowiec ktory sie dolaczyl, ale tempo bylo dla niego mocne, bo byl troszke zdyszany i opuscil nas po kilku km. W Korniku po 100km mialem srednia 27 km/h, lepiej niz w Dolsku, a teren byl tu trudniejszy :). Ale zdalem sobie sprawe ze w tym tempie nie dam rady przejechac jeszcze 100km. Tak wiec opuscilem peleton i pojechalem dalej swoim tempem. Bylem rozkrecony wiec noga podawala, a skoro tak to stwierdzilem ze bede walczyl o ocalenie z ladnej sredniej tego co sie da :). Tulce, Kostrzyn, potem troche terenu do Gorzkiego Pola, gdzie bylo uzupelnianie zapasow i kalorii nr 2. Zielonka poszla szybko i sprawnie, drogi jeszcze sa twarde i nie piaszczyste. W Murowanej mialem ponad 160km, na poligonie szybki posilek, bo zaczely mi nogi mieknac i dalej ogien az do konca :). Znajoma sciezke dojazdowa powitalem z lekka ulga, troche przedwczesna, bo przejazd szlakiem Rusalka-Strzeszynek to byl koszmar, dzikie tlumy i stada rowerzystow wykonujacych kompletnie nieprzewidywalne manewry. To bylo dla mnie troche za duzo, tym bardziej ze percepcje mialem juz lekko zachwiana ze zmeczenia. Wiekszosc zatorow po prostu omijalem bokiem po trawie :). I tak jakos dokulalem sie do domu w nienajgorszym tempie. Moja tegoroczna forma mnie zadziwia, w zeszlym roku Pierscien zajal mi 9 godzin 35 minut jazdy, prawie dwie godziny dluzej, a dojechalem w stanie agonalnym. A dzis nawet niespecjalnie sie zmeczylem, a w drodze rzadko zrzucalem z blatu :). Oby tak dalej.

Pare fotek z drugiej setki kilometrow ;).



Wielkopolska. Tak to wyglada ;).



Wielkopolskie rowninki II. Teren zaraz za Kostrzyniem.



Chociaz czasem zdarzaja sie ladne podjazdy.



Autostrada w Zielonce. Jechalo sie jak po asfalcie :).