Pogórze Kaczawskie na dobry początek roku

Środa, 1 stycznia 2014 · dodano: 01.01.2014 | Komentarze 10

Na pomysł wyjazdu wpadłem parę dni temu, ale jak było do przewidzenia nie cieszył się zbytnim zainteresowaniem. A szkoda ;). Tylko JPbike zgłosił akces. 
No nic wyjechaliśmy 6.5 godziny po rozpoczęciu roku i po dwóch godzinach z małym kawałkiem byliśmy w Złotoryi. Na pierwszą górkę czekaliśmy niecały kilometr.


W rześkim powietrzu i lekkim mrozie pojechaliśmy dalej, trochę błądząc, bo oznaczenia szlaków miejscami są starsze ode mnie ;).
Ale po jakimś czasie można się było przyzwyczaić, a i teren stawał się bardziej wymagający i przez to przyjemniejszy. Świetne, mało zadeptane i zamieszkane okolice.


Czerwony szlak idący brzegiem pogórza to był dla mnie miód na serce :). Mało techniczny, po prostu mega widokowy, nagrzany słońcem stary trakt wijący się krawędzią stromego zbocza. Banan mi z twarzy nie schodził :)


 Raz źle skręciliśmy i po paru kilometrach zjazdu z zaskoczeniem znaleźliśmy się w punkcie  w którym byliśmy godzinę wcześniej. Ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Znaleźliśmy podjazd dnia - przedwojenną drogę krzyżową na Górzec, kapliczki opisane gotykiem po niemiecku, fajny klimat. Stromo było, pod koniec czułem się trochę jak Jezus przybijany do krzyża ;).
Początek z animuszem. Ale zdjęcie nie oddaje stromizny ;).
Kolejna stacja. Tu już stromiznę widać ;)
JP walczy:


Widok z Górca. Łyse drzewa odsłaniały  piękne panoramy całkiem często.

Zaczynało brakować czasu, więc skróciliśmy wycieczkę. Zaliczyliśmy jeszcze Wąwóz Myśliborski, gdzie znalazło się trochę techniki i parę bezlitosnych podjazdów :). Po wyjeździe z niego rower wyglądał tak:

Na deser jadąc żółtym szlakiem zahaczyliśmy o Czarcie Skały. Ze słynnych wulkanów pozostało najczęściej coś takiego - korek ze skrystalizowanej magmy, zatykający ujście. Reszta zwietrzała. Ale pozostałości bywały bardzo malownicze.

Wróciliśmy tuż przed zmierzchem. Wyjątkowo udana wycieczka przy pięknej pogodzie, i niech żałuje kto nie był ;). Warto się tam chyba przejechać na wiosnę, gdy dzień będzie dłuższy. Jest się gdzie ujechać.
 Something wicked this way comes...